“Hij kan wachten”, zo karakteriseerde kunsthistoricus Hans Jaffé
in 1972 de Haarlemse schilder Otto B. de Kat (1907-1995). In
tegenstelling tot zowel de impressionisten als de expressionisten,
die snel en spontaan werkten, bleef De Kat net zo lang wikken en
wegen tot hij het wezenlijke van wat hij om zich heen zag op zijn
doek terugvond. Daarbij was het hem niet te doen om ongewone
of spectaculaire zaken. Hij schilderde juist die onderwerpen
waarmee hij zich door de dagelijkse omgang ten diepste
verbonden voelde: een gedekte tafel, een interieur met fauteuil,
het uitzicht op een heuvellandschap in de Auvergne of een polder
in Noord-Holland. In plaats van een vluchtige indruk of emotionele
weerslag tonen De Kats schilderijen een wereld van bezonken
bezieling, waarin geen tijd lijkt te bestaan.
Met een selectie werken van tijdgenoten die eveneens ‘de ziel
der dingen’ probeerden vast te leggen, wordt in deze uitgave het
oeuvre van Otto de Kat in breder perspectief geplaatst. Samen
met de schilderijen van Jeanne Bieruma Oosting, Wim
Oepts , Kees Verwey en anderen vormt het werk van De Kat
een even sterke als constante onderstroom in de Nederlandse
kunstgeschiedenis. Losgezongen van tijd en plaats bezit deze
kunst een universele zeggingskracht, die de hedendaagse kijker
onverminderd inspireert en ontroert.