Per jaar worden naar schatting 55 duizend kinderen geconfronteerd met een scheiding van hun ouders. Uit onderzoek blijkt dat voornamelijk het voortduren van conflicten tussen ouders schadelijk is voor veel van deze kinderen. Het verplichte ouderschapsplan is in 2009 in de wet opgenomen om deze conflicten tussen ouders na een scheiding zoveel mogelijk te voorkomen, door ouders te verplichten om gezamenlijk afspraken te maken over de gevolgen van hun scheiding voor de kinderen. De veronderstelling is dat gezamenlijke afspraken beter worden nageleefd dan een regeling die door de rechter is opgelegd.

Dit boek presenteert de resultaten van een onderzoek naar de regeling van het verplichte ouderschapsplan. De auteur evalueert de regeling op basis van dit onderzoek en geeft een aantal suggesties voor verbetering van de wetgeving. Daarbij zijn de juridische aspecten van de regeling onderzocht. Daarnaast is empirisch onderzoek verricht naar de effectiviteit van het verplichte ouderschapsplan en is door middel van een rechtsvergelijkend onderzoek een analyse gemaakt van bestaande regelingen in het buitenland die hetzelfde doel en dezelfde kenmerken hebben als het Nederlandse ouderschapsplan. In het laatste deel van het boek wordt een aantal voorstellen gedaan voor een alternatieve regeling.