Dit boek doet verslag van een onderzoek naar het functioneren
van het Instituut Asbestslachtoffers (IAS). Het
doel van het IAS is slachtoffers of hun nabestaan den een
laagdrempelige, snelle en zorgvuldige toegang te verschaffen
tot een vergoeding, hun een juridische lijdensweg
te besparen, en blijk te geven van de maatschappelijke
erkenning voor hun lijden. In de vijftien jaar dat het
IAS bestaat, hebben 6.250 mesothelioomslachtoffers de
weg naar het IAS weten te vinden. Als bijzondere voorziening
voor asbest slachtoffers heeft het IAS veel lof
ontvangen, zowel nationaal als internationaal. Er is echter
ook kritiekgeuit op het functioneren van het IAS.
In dit onafhankelijke onderzoek wordt deze kritiek onderzocht
en worden mogelijkheden verkend om de werkwijze
van het IAS te verbeteren. Er is gesproken met alle bij het
IAS betrokken partijen en met asbestslachtoffers. Ook
is oriënterend onderzocht of kan worden geleerd van de
praktijk van compensatie van asbestslachtoffers in het
Verenigd Koninkrijk en in de Australische deelstaat New
South Wales. Het onderzoek mondt uit in een bespreking
van een aantal mogelijke punten van verbetering.