De afgelopen jaren hebben massaschade en massaclaims volop in de aandacht gestaan van de politiek en media. Een van de redenen hiervoor is dat de impact van massaschade op een rechtssysteem groot is. Zo kan één geval van massaschade al voldoende zijn om een rechtssysteem jarenlang in zijn greep te houden en de dagelijkse gang van de rechtspleging te verstoren. De overheid heeft in
de afgelopen decennia via artikel 3:305a BW en de WCAM de nodige wetgeving op het gebied van massaschade ontwikkeld. Toch vindt de wetgever de keuzemogelijkheden nog onvoldoende. Daarom is op 1 juli 2014 het voorontwerp Afwikkeling massaschade in een collectieve actie in consultatie gebracht.
Het voorontwerp introduceert de mogelijkheid om een collectieve schadevergoeding in geld te vorderen. Er wordt een 'stok achter de deur' in het leven geroepen om de aangesproken partij, die niet bereid is te onderhandelen, alsnog naar de onderhandelingstafel te dwingen. Uit de reacties op het voorontwerp blijkt dat een collectieve schadevergoedingsactie die in geld kan worden gevorderd, voorziet in de toenemende maatschappelijke behoefte. Echter, het voorontwerp is in zijn huidige staat voor verbetering vatbaar en
het is de vraag of de voorgestelde procedure met voldoende waarborgen is omkleed. Om deze reden is het interessant om naar de wet- en regelgeving omtrent de collectieve actie op het niveau van Europa en enkele lidstaten te kijken. Dit boek geeft een analytische beschouwing rondom de vraag in hoeverre het voorontwerp effectief is in het behalen van zijn doeleinden en of het voorontwerp met behulp van Europese voorbeelden beter uitgebalanceerd kan
worden.