In 2018 kreeg Sjoerdje Bourgonje te maken met een aantal ingrijpende zaken. Ze had zorgen over haar vader, die de diagnose Alzheimer kreeg en niet langer thuis kon wonen. Zelf kreeg ze in toenemende mate last van lichamelijke klachten die te herleiden waren naar de bestralingen tegen kanker die ze in 1985 had gehad. Haar vermoeidheid nam toe, ze kon op een gegeven moment moeilijk meer eten en sliep uren achter elkaar. Zelf dacht ze aan een burnout, maar de diagnose was heel wat ernstiger: opnieuw kanker, met uitzaaiingen in haar darmen en op haar buikvlies. Ze werd opgenomen en kreeg dezelfde dag nog een stoma. Al gauw werd duidelijk, dat genezing niet mogelijk was.

In dit boek doet ze op bijzondere wijze verslag van haar laatste jaren. Hoe ze overal steeds weer lichtpuntjes zag. Hoe ze genoot van warmte en vriendschap. Wat haar kracht en energie gaf. Een aansprekend, inspirerend en baanbrekend boek.