Op een dag in het voorjaar van 1974, ik was vier jaar, reed een politiewagen bij ons voor. Twee agenten stapten uit en liepen naar onze voordeur. Mijn moeder deed open en de agenten vertelden haar dat mijn vader een auto-ongeluk had gehad. Onderweg van opa en oma naar ons kwam hij klem te zitten tussen twee vrachtwagens en raakte ernstig gewond. Hij was niet in levensgevaar. Toch zou ik hem nooit meer terugzien.

Voor Nicole van Os begint op dat moment een leven zonder vader, met een grillige en claimende moeder. Ze groeit op als een angstig meisje. Ze vraagt zich steeds af of ze haar vader ooit terug zal zien. Zou ze moeten kiezen tussen een van beiden?

Vele jaren later, als Nicole een gelukkig leven leidt met haar eigen gezin en een baan heeft als chirurgisch specialist, besluit ze haar vader te gaan zoeken. Haar jeugd heeft haar tientallen jaren gekweld. Ze begrijpt steeds minder van de keuzes van haar ouders, want haar zoons zijn alles voor haar. Met hulp van Stichting Fiom weet ze haar vader te vinden. Als ze uiteindelijk oog in oog met hem staat, heeft dat gevolgen die ze niet heeft kunnen voorzien.

Een uitermate boeiende en emotionele zoektocht, openhartig en vlot geschreven.