Als gepensioneerd huisarts staat Jan de Haan nog midden in het leven. Hij drinkt graag een kopje koffie op een terras of aan de stamtafel in een café. Daar ontmoet hij mensen van verschillende pluimage. Hij is altijd te porren voor een goed gesprek. Tijdens zijn wandelingen in het dorp wordt hij regelmatig aangesproken door oud-patiënten. Ze vragen hoe het met hem gaat en gaan dan verder met hun eigen verhaal. Het boek staat vol van gebeurtenissen die hij meemaakt in de wandelgangen van alledag. Soms zit er achter een klop op de deur een heel verhaal.

Maar ook de ontberingen van het leven zijn hem niet gespaard gebleven. Ondanks dat gaat hij nog steeds optimistisch door het leven, waarbij hij ook gesprekken over de eindigheid ervan niet schuwt.