In 1984 verschijnt de roman Hersenschimmen van J. Bernlef. Hiermee deed hij een poging om de impact van de ziekte fictief vorm te geven vanuit het perspectief van iemand die aan dementie lijdt. (…). Veertig jaar later is er nu deze publicatie van Tom Schram, (…) niet fictief zoals bij J. Bernlef, maar geaard in de realiteit van alledag. Ik heb nog nooit zo’n prachtig boek over dementie gelezen.

Bère Miesen, psychogerontoloog en grondlegger van het Alzheimer Café.

Tom Schram beschrijft hoe – in de laatste fase van het alzheimerproces van zijn vrouw Pia – de onmacht bij hem de overhand neemt. Hij verhuist zijn geliefde naar het verpleeghuis en zij overlijdt daar na een verblijf van zeven weken. Rondom dat verhaal reflecteert de auteur over onderwerpen die hem in de zorg voor zijn partner beroeren: het verloop van de ziekte, de organisatie van de zorg, afgestemde bejegening, de kracht van de verbeelding wanneer de cognitie het begeeft, leven en dood, verdriet, rouw en troost. En vooral over hoe in al die aspecten Pia zich maximaal kan blijven manifesteren als Pia. Het boek biedt een caleidoscopisch beeld van hoe mensen die leven met alzheimer, patiënten en hun verzorgenden, hun weg vinden in deze wereld van verwarring.

Tom Schram (1955) studeerde sociologie (kandidaatsexamen) en economie. Hij werkte tot 2003 in de financiële sector. Daarna ontwikkelde hij zich tot zelfstandig adviseur, trainer en coach. Hij was oprichter van de trainingsorganisatie Diversity Joy. Zijn focus verschoof naar de begeleiding van zijn vrouw Pia nadat zij in 2015 de diagnose alzheimer kreeg.
In 2023 publiceerde hij het boek Ontleren met alzheimer, een dans tussen comfort en ontreddering.