Wat te denken van snelheidsduivels, sluikstorters en spookfietsers? Wat met al die verwensingen op sociale media? Waarom is er zoveel aandacht voor woke? Is er sprake van verharding en verruwing in gedrag en spraak? Moeten we ons zorgen maken over de manier waarop mensen hun vrijheidsrecht beleven?

In 24 essays gaat François Levrau op deze en soortgelijke vragen in. Op heldere en intelligente wijze schetst hij de sociaal-morele structuur van de moderne samenleving. Hij beschrijft en analyseert daarbij de bestaansmodus van het ‘hoepelwezen’. Dat is het type mens dat in die samenleving opgang maakt en zich laat kennen door ‘Ik-bedwelming’ en ‘Ander-ontkenning’.

Het hoepelwezen meent vooral zichzelf te kunnen en moeten zijn. Het is iemand die te pas en te onpas met rechten zwaait en daarbij een nogal kille en narcistische vrijheid koestert. Met die vrijheidsbeleving is een cohesieve samenleving maar beperkt gediend. Niet alles wat juridisch kan en mag, is nu eenmaal moreel en sociaal even wenselijk. De auteur vraagt dan ook aandacht voor een herwaardering van normen, waarden, deugden en plichten. In het boek wordt aangetoond welke denk- en handelingsruimte er vrijkomt als niet altijd de troefkaart van ‘vrijheid’ wordt bovengehaald.