Zou iemand met een verward brein willen schrijven,
dan is “Het dagen van de nacht” een uitstekende leidraad.
Steeds maar stappen op zoek naar licht of een horizon om deze niet te vinden.
De ongewone wendingen, flirtend met de dood,
kruipen tussen de regels door als aaszoekende gieren.
De verhalen doen u nadenken over het desolate zijn.
Als iedereen u verlaten heeft.
De onvermijdelijke wens om het op te geven,
net niet sterk genoeg om “vaarwel” te zeggen.
Verborgen in woorden, onzichtbaar voor de ene, overduidelijk voor de andere.

Het moge u goed gaan...