Het is geen geheim dat Nathan niet gelukkig is. Nee, het wordt niet zo direct gezegd, maar je hoeft ook geen therapeut te zijn om dat te zien. Sinds Aniek haar huis werd uitgezet, kan ze bij hem terecht. In zijn kleine, grauwe appartement. Ze mag hier blijven zolang ze wilt, terwijl hij nauwelijks geld heeft om zichzelf boven water te houden. Aniek kan niks doen om haar steentje bij te dragen. Zelfs een vriend zijn is niet makkelijk. Zijn afgesloten houding en dode uitstraling maken het onmogelijk om bij hem binnen te dringen. Hoe ze haar best ook doet, hij kijkt dwars door haar heen en weet te ontwijken waar hij zelf niet over wilt praten. Toch houdt hij Aniek dichtbij.

Wat de reden daarvoor ook is, hij moet een keer voor zichzelf kiezen. Het is niet voor niets dat Aniek niet in het donker naar buiten gaat. Dat ze bepaalde delen van het kleine dorp ontwijkt, en dat ze het liefst altijd bij Nathan in de buurt is. Stiekem weet ze ook wel dat het een kwestie van tijd is voor ze hem meesleept in iets wat niet zijn probleem is.