Amber voelde de modder haar harder naar beneden trekken. Op ongeveer honderd meter onder haar zag ze een lijk op de bodem liggen. Overal lagen skeletten van de inwoners van het schilderij. Overal zag ze geraamtes waar modder als een orkaan omheen draaide.

Ze had nooit naar het schilderij mogen kijken. Dan zou Malverea nooit kleuren van haar ogen hebben gestolen en zichzelf stukje voor stukje hebben ingekleurd. Ze zou nooit geland zijn in Dalia-Vonousa, waar ze haar afkomst moest verbergen voor het Vonousaanse volk.

Maar ze was nu hier. Haar vrienden waren hier. Ze moest haar moed behouden en samen met hen ontsnappen aan de gevaren van Malverea.