Als de zee het noord-Duitse stadje Husum bedreigt, vertrekt een jonge cartograaf met zijn
tekeningen onder de arm naar Amsterdam, de stad waar men in de 17de eeuw de beste land
kaarten maakt. Hij vindt snel (slechtbetaald) werk, hij beheerst zijn vak. ‘Ik durf te zeggen
dat ik de zeeën beter ken dan zij die erover varen,’ zegt Paulus, maar hij weet inmiddels
ook dat ‘afbeelding en werkelijkheid nooit helemaal overeen kunnen komen’. Elke landkaart
schiet tekort, laat dingen weg, trekt zaken uit hun verband, vervormt.
Nog groter zijn de twijfels wat de liefde betreft, de liefde voor zijn kamerverhuurster. Niet
alleen omdat Catharina ouder is dan hij, maar ook omdat hij volledig onervaren is. Waarom
laat zij hem soms in haar bed slapen, om hem vervolgens geen blik waardig te gunnen? Is
ze daadwerkelijk zo’n onafhankelijke ziel? Om haar liefde te winnen, tekent hij in zijn we
reldkaart, vlak naast de evenaar, een ‘nog onontdekt’ eiland: Isla Catharina. Het is waar: elke
landkaart trekt zaken uit hun verband, vervormt.
Een van de beste Nederlandse hedendaagse dichters betovert ook als prozaïst. Zijn roman
toont niet alleen een ingenieuze blik op een wereld die in rap tempo verandert, maar ook op
de liefde voor een vrouw die het oude (ongelijke) patroon niet meer kan en wil volgen.