Als Mira in de auto stapt om vanuit Wenen naar haar geboortedorp in Zuid-Karinthië
te rijden, weet ze dat haar moeilijke dagen te wachten staan: ze moet haar moeder
voorbereiden op de verhuizing naar het bejaardentehuis. Haar neef Franz wil het
huisje van haar moeder slopen en er een meubelmakerij neerzetten. Lang verdrongen
herinneringen komen bij haar boven, aan de armoede thuis, aan de vroege dood van haar
vader en de starre patriarchale verhoudingen.
Door de voorzichtige toenadering tot haar moeder en het hernieuwde contact met haar
jeugdliefde Jurij begint Mira te begrijpen dat de breuk met haar afkomst een kunstmatige
breuk was. De lang verzwegen levensverhalen van haar familie maken haar duidelijk dat
de oude maatschappelijke en politieke tegenstellingen nog altijd doorwerken, ook in
haarzelf.
In indringende beelden beschrijft Maja Haderlap drie generaties vrouwen, die gebukt
gaan onder traditionele verwachtingen en eeuwenoude gewoontes. Nachtvrouwen gaat
over zwijgen en verzwijgen, schaamte en schuldgevoel, maar ook over respect en liefde.