In Sittard was in de negentiende en twintigste eeuw een veelkleurig corps van vrouwelijke religieuzen actief: in het onderwijs, in de gezondheidszorg
en in het maatschappelijk werk. Minder bekend is dat in de stad ook een contemplatief klooster was gevestigd van de Slotzusters Passionistinnen. In de tweede helft van de jaren dertig werd vanuit het volle Passionistinnenklooster in het West-Vlaamse Tielt het Gemmaklooster aan de Leyenbroekerweg gesticht. Het was gebouwd naar een ontwerp van architect Jos Wielders. Tot in januari 1998 zouden in deze ‘geestelijke burcht’ slotzusters verblijven. Sittard bleef de enige vestingplaats van deze beschouwende zusterscongregatie in Nederland. De slotzusters van het Gemmaklooster hadden altijd een luisterend oor en een woord van troost voor wie bij hen aanklopte. In hun spreekkamer verrichtten zij pastoraal werk van onschatbare betekenis. Op basis van vaak niet eerder bestudeerd archiefmateriaal brengt dit rijk geïllustreerde boek het verhaal van de Passiezusters in Sittard tot leven, met aandacht voor religieuze, culturele en sociale dimensies. Ook wordt stilgestaan bij de functies van het kloostercomplex na het vertrek van de zusters naar Arnhem in 1998. Tot op de dag van vandaag trekt de Gemmakapel bezoekers. Sinds 2001 bezit het klooster de status van rijksmonument.