Naar schatting zo’n 20.000 mannen en vrouwen werkten tussen 1876 en 2011 bij de Utrechtse universiteit in een niet-wetenschappelijke functie. Dit was het ondersteunend personeel ‘die zorg droeg voor dit goede verloop’. Zij droegen (en dragen) bij aan het onderwijs en onderzoek, de maatschappelijke dienstverlening en aan het functioneren van de universiteit. Naar hen, hun werk en dienstverlening, en naar de wijze waarop deze ondersteunende dienstverlening was georganiseerd en zich ontwikkelde in Utrecht, maar ook bij andere universiteiten, is tot heden weinig onderzoek gedaan en maar weinig gepubliceerd. Deze studie gaat juist in op die onderbelichte geschiedenis en laat zien dat in de ontwikkeling die dit personeel doormaakte wat betreft hun diensten en de organisatie daarvan, de veranderende wetenschappelijke en maatschappelijke behoeften werden weerspiegeld. Zo wordt de geschiedenis van de moderne universiteit op originele wijze belicht. Dit boek is de publieksversie van het proefschrift dat Bas Nugteren in oktober 2024 verdedigde.

Bas Nugteren (1953) studeerde geschiedenis en was vooral werkzaam in de wereld van bestuur en management, waaronder na 1990 bij de Utrechtse universiteit. Van 2011 tot 2022 was hij directeur van Sonnenborgh – museum & sterrenwacht in Utrecht. Naast zijn werk was hij tussen 2003 en 2015 lid van de Provinciale Staten van Utrecht, onder andere ook als fractievoorzitter. Hij publiceerde op bescheiden schaal over het stadsdeel Utrecht-Oost.