Boven treft Jack Keijzer zijn zoon Remy aan, ijskoud. “Nu ben ik mijn kinderen kwijt.” Het verhaal van Jack en Jolanda Keijzer leest als een film waarvan je de afloop al kent, en juist dat pakt je vast. Verliefd op het vwo, intens gelukkig na de geboorte van Pascal (1991) en Remy (1993). Onafscheidelijke broers. Dan blijkt dat Pascal psychisch met zichzelf worstelt en door zijn aandachtstekortstoornis ontvankelijker wordt voor drugs. De moord op Pascal haalt landelijk het nieuws, mede omdat Jack sindsdien scholen afgaat om te vertellen over de gevaren van drugs. Wat Keijzer vertelt in dit boek is een verhaal waarin iedere ouder zich kan verplaatsen; het kan iedereen overkomen. En hoe overleef je de dood van je tweede zoon?