In Homo holocauston meent Vandaele dat de klimaatcrisis het gevolg is van een moderne cultuur die mens en natuur opoffert in functie van een oneindige groei. In contrast toont Vandaele aan hoe onze cultuur potentieel ook een enorm zorgvermogen kent, opgevat als een dagelijkse praktijk van ‘geven en nemen’. Vanuit de spanning ‘zorg versus offeren’ probeert Vandaele onze tijd te begrijpen. Dit geeft een uniek en verrassend inzicht in onze tijd als een modern politiek project dat elke vorm van zorg negeert. De moderniteit belooft ons een 'zorgeloos' leven en net daarom raken we in de knoei. Misschien moeten we durven om zorgzaam in het leven te staan!