Een oude, doodzieke man vertelt over de avonturen die hij heeft beleefd met zijn geliefde, die hem nu tot zijn laatste snik verzorgt.
Zijn jeugd in Zandvoort in de zestiger jaren staat centraal. Het verhaal wordt een eerbetoon aan zijn allereerste en aan zijn laatste liefde.
In zijn jeugd was hij bevriend met een jongen, wiens vader een NSB- en SS-verleden had. Hij heeft in de oorlog een kunstwerk gestolen uit de kunstbunker in de duinen bij Zandvoort, zonder te weten wie de maker was. Het werk komt door een misverstand in het bezit van de verteller met rampzalige gevolgen.