In het Limburgse Lommel rusten 40.000 Duitse mannen – en een paar dozijn vrouwen – op de grootste begraafplaats van SS’ers en Wehrmachtsoldaten in West-Europa. Vlak daarnaast opende de Duitse oorlogsgravendienst een jeugdhuis. De toekomst zou er het verleden ontmoeten, de levenden moesten leren van de doden. Nooit meer oorlog.Dertig jaar later koppen de kranten dat het Europese vredesdividend is opgesoupeerd. Het jeugdhuis wordt opgedoekt. De laatste medewerker neemt zijn vragen mee naar huis – op de begraafplaats zullen ze niet meer worden gesteld.In Stad der doden schrijft Guy Cardeynaels tien mensen die stierven voor Hitler een afscheidsbrief. Waar kwamen ze vandaan, wat hebben ze gedaan en hoe kwamen ze hier terecht? In gesprek met stokoude getuigen en aanstormende wereldburgers, mondige bezoekers en zwijgende bewoners tekent zich het beeld af van een superdivers Soldatenfriedhof.