Een verhalenbundel van Ruud Nagel (Bandung, 1948), Flevolander sinds jaar en dag. In korte columnachtige schetsjes geeft hij zijn alledaagse bestaan en/of gedachten weer. Vaak met een knipoog, nu en dan grumpy, persoonlijk of zelfs kwetsbaar. Graag zoekt hij de combinatie. En zoals het een mens van zekere leeftijd betaamt, kijkt hij niet zelden achterom.
Speelsheid en bespiegeling vormen een potpourri waarbij de auteur niet alleen zijn eigen handelen op de korrel neemt, maar ook de huidige samenleving. Soms verlaat hij de ik-vorm, kiest hij voor meer afstand tot zichzelf. Een paar verhalen spelen zich af rondom huis, in zijn eigen buurtje, stad of provincie, Flevoland dus. Als observator pur sang schrijft hij overigens naar de werkelijkheid. Nu ja, zíjn werkelijkheid.

Een tekstfragment:
'Op een chagrijnige januaridag zag ik in het al even chagrijnige winkelcentrum van de polderstad een senior oplichten in de kleurarme massa. Misschien kwam het wel door zijn Trotski-bril, zijn chique tweed overjas met fluwelen kraag waarboven een wijnrode vlinderstrik en gezichtsbeharing à la Cornelis Lely. Ik trok mijn stoute sneakers aan, besloot hem aan te spreken.'