Waar onze dagelijkse werkelijkheid op meerdere manieren weerbarstig kan zijn en ons laat kennismaken met allerlei vormen van verdriet, verlies en rouw, zo kan deze wereld, de natuur, om ons heen tegelijkertijd zo troostend zijn voor wie er oog voor heeft. De metaforen liggen er voor het oprapen. Zoals bijvoorbeeld bij de zee:
Zo anders dan iedere andere keer dat je er ooit was of ooit nog zijn zult. Het is er nooit hetzelfde. Strakblauwe hemel of grijze wolken. Straffe wind of zwoele zomerbries. Stralende zon of grauwe regen. Stampende zee of kabbelende golfslag... altijd anders, toch altijd, áltijd, de zee.