Dit boek verhaalt over ruwweg het eerste kwart van een lange wereldreis: een solofietstocht van Nederland naar Australië. Het is een robuust reisverhaal met een bijzondere invalshoek: waar in veel reisverslagen vooral de buitenwereld centraal staat, ligt in dit avontuur de nadruk op beleving. Wat doet het reizen met een mens? Wat gaat er om in je hoofd wanneer je zware fysieke uitdagingen aangaat en de grootsheid van de natuur – woestijnen, jungles en steppes – ondergaat, of juist in dicht bevolkte landen rijdt?

Op zijn lange weg dronk Van Dijke thee met Turkse konijnen en zag pendelende koeien, in pyjama's gehulde vrouwen en een strijdbare loempia. Hij maakte een diepe indruk op China, exploreerde het Thaise nachtleven en peilde de populariteit van Herman Brusselmans op Sumatra. In Australië reed hij verpakt in zijn outbackboerka in een oven vol vliegen. Hij toonde er de relevantie aan van de theorieën van Butt-Head, spotte de meest eigenaardige vogels en motiveerde een lam.

Dit is een uitzonderlijk verhaal vol eigenzinnigheid, wilskracht en doorzettingsvermogen, over energie en uitputting, over geluk, verwondering, twijfel en wanhoop. Door een rondgang in de levendige gedachtewereld van Van Dijke krijgt de lezer het idee zelf te reizen, en dat maakt dit verslag extra aantrekkelijk. Een waarschuwing is daarbij op zijn plaats: dit boek kan ingrijpende gevolgen hebben. Meerdere lezers hebben geïnspireerd en gedecideerd een nieuwe stap gezet in het leven na het lezen van verhalen van deze auteur.