Typerend voor het oeuvre van De Coene en wat duidelijk terugkomt in dit werk is de brutale eerlijkheid die zich verbergt in metafoor, een schreeuw die verborgen ligt in een aria.
In dit werk uit zich dit romantisch in zowel fragmenten uit het verleden als beschrijvingen van zijn ervaringen en zijn omgeving. Er leeft een zekere noodzaak in het werk van De Coene. Hij offert weliswaar zichzelf op aan zijn werk. Dan is de vraag: waar eindigt De Coene en waar begint zijn oeuvre? Een vraag die geen antwoord verwacht.
Waar voor velen enkel tristesse te lezen valt kan tussen de lijnen een zekere levenslustigheid gevonden worden. Het is een levenslustigheid die tegelijk danst met overgave. We krijgen met andere woorden een “Carrousel de ta vie” voorgeschoteld.

Sander Decock