Een lofzang op Nieuwpoort, haar natuur, haar toeristen en tweedeverblijvers, haar zand met schelpjes, haar zeiljachten en vissers, haar oorlog, verhalen en monumenten, haar maritieme ziel. Steeds in een heldere taal. Een vrolijke bundel, soms lichtvoetig en licht ironisch, soms wat dieper, en steeds met verschillende laagjes. Versgebakken poëzie met een krokant korstje.

Een petrarca sonnet voldoet aan veel voorwaarden: vijftien lettergrepen per regel, de klemtoon op de even lettergrepen, een vast rijmschema... Maar een sonnettenkrans doet er nog een schepje bovenop. Elk sonnet begint met de laatste regel van het vorige, en alle beginregels samen vormen op hun beurt een extra sonnet.

Mike zingt binnen deze vaste structuur vrijuit over alle aspecten van de badstad. Geleid door de cadans van het metrum, als de aanrollende golven op het strand. Een verzameling gedichten waar je blij van wordt.