De vijfjarige Rachael vlucht samen met andere kinderen in de winter van 1939 uit nazi-Duitsland naar Zwitserland. De begeleiders hopen op sporen naar vluchtkapitaal. Tijdens de nachtelijke reis raakt Rachael haar poes kwijt. Dat traumatiseert haar meer dan het verlies van haar ouders in de oorlog. Over die periode wil ze nadien nooit meer spreken.
Wanneer Rachaels kleindochter in de zomer van 2019 bij haar in Engeland logeert komt de oorlog en haar vlucht uit Duitsland toch onbewust ter sprake. Toevallige ontmoetingen en de tekst van een oud kinderversje brengen meer vergeten, vaak schokkende, herinneringen boven. Toch verdwijnt geleidelijk de weerstand van Rachael om over het verleden te praten. De geplande volgende zomervakantie in Engeland kan vanwege de Covid-pandemie voor onbepaalde tijd niet doorgaan. Wanneer ze de draad nadien weer oppakken ontdekken ze dat de geschiedenis de actualiteit heeft ingehaald. De jacht op joods vermogen blijkt nog altijd niet voorbij.