Onenigheid is niet altijd te vermijden. Mensen zijn anders, denken anders en proberen hun anders-zijn te beleven. Dat leidt onvermijdelijk af en toe tot fricties met anderen. Volwassenen hebben in het beste geval geleerd dat ze dan best in gesprek gaan met elkaar. Spreken zorgt voor duidelijkheid en meestal voor oplossingen. Toch lukt dat niet altijd. Er zijn de kleine oorlogen die uitgevochten worden in de waan van de dag. Ze kunnen tot grote conflicten leiden tussen individuen.

Daarnaast zijn er de dagelijkse horrorbeelden in de nieuwsuitzendingen. Leiders die het niet eens zijn met hun buren en hun land binnen vallen op zoek naar hun grote gelijk. Maar ten koste van veel ellende en leed voor hun inwoners. Hun tunnelvisie leidt tot dood en vernieling. Ondanks een overwinning zijn hier alleen maar verliezers. Soms decimeert oorlog een volk, soms blijft er haat hangen tegenover de agressor. Het geweld gaat dan subtiel verder.

Wie oorlog zegt, zegt pijn en verdriet. En laat nu dat het zijn dat we proberen te vermijden. In korte gedachten probeert het boek de lezer na te laten denken over de verschillende dimensies van oorlogen groot en klein.