In de bundel Ik hoor de dat jij in Nederland bent... staan gedichten waarin de ervaringen zijn weergegeven van Daria Lysenko, als Oekraïense gedwongen haar geboorteland te verlaten. Maar de lezer vindt geen tranen en klaagzangen over een lot dat niet te tillen zo zwaar is. De auteur deelt juist vol goedmoedige ironie haar eigen kijk op Nederland, naast die van Nederlanders op Oekraïners en brengt deze twee zienswijzen bij elkaar. Dat maakt Daria’s gedichten heel boeiend, voor Nederlanders zowel als Oekraïners. En: deze bundel mag dan gewijd zijn aan een van de grootste menselijke tragedies, die van oorlog en gedwongen landverhuizing, hij zal de lezer toch opbeuren en blijmoedig stemmen.