Dit boek schrijven is ieder letter als dons tot veren weven.
Vliegen in liefde en leven als hoog en diep in mezelf.

Met een terugblik vol dankbaarheid omwille van de vele slagen die de harde bolster braken.
Me leerden schitteren van binnenuit.
In mij straalt de liefde die nu naar me toekomt.

In deze wereld wil ik jouw hand vastnemen omdat ik weet dus geloof.
Dat jij en ik eender zijn en na de strijd van dualiteit tot eenheid zullen komen.

In het turbulente van de dag ontstaat een sterkte wrijving voor de motor. De ontsteking neemt een aanvang in de vlam die het hart verwarmt. De klop is hoorbaar, de deur kan geopend. De lamp brandt boven de weg die we zelf zijn.
Daarvoor is alles wankel. Op dit slappe koord neem ik jou mee tot we samen zullen dansen en ons warmen aan het leven.