In 2009 dreef de Gentse tekenaar en beeldhouwer Koenraad Tinel (1934) een verhaal uit zijn lijf dat al ruim zestig jaar diep onder zijn huid opgeborgen zat. Scheisseimer, één razende geut van 240 vloeibare, furieuze tekeningen, toonde de kunstenaar tussen zijn zes en twaalf jaar, als kind van collaborerende ouders in de Tweede Wereldoorlog. Dat noodzakelijke boek vol donkerte en mededogen, hartverscheurende ervaringen en verwoestende ontnuchtering, werd een onbedoelde mijlpaal in het beeldverhalengenre.