Mark raakt compleet de weg kwijt als zijn echtgenote Pascâle spoorloos verdwijnt. Het laatste dat hij van haar heeft vernomen, is dat ze met de boot van haar overleden vader een eerbetoon aan hem zou brengen middels een reis naar Schotland.
Mark raakt compleet de weg kwijt als zijn echtgenote Pascâle spoorloos verdwijnt. Het laatste dat hij van haar heeft vernomen, is dat ze met de boot van haar overleden vader een eerbetoon aan hem zou brengen middels een reis naar Schotland. Na de verwoestende februaristorm van 2020 lijkt ze voorgoed van de aardbodem verdwenen.
Via haar dagboeken gaat hij op zoek naar de zingende snaar van de ziel van zijn eega, haar diepe interne strijd, maar intussen ook naar zijn eigen credo's en levensmotieven. Strijdend met zijn eigen verwarde emoties, graaft hij dieper dan ooit in zijn herinneringen aan zijn tweede vaderland Schotland en alles wat hiermee samenhangt.
De vraag die zich bij het lezen van haar dagboeken steeds meer aan hem opdringt is: kende hij Pascâle eigenlijk wel, en nog belangrijker: was zij voor hem wel zijn ware liefde?
Deze meeslepende roman van auteur Jeroen D. Rook neemt je mee langs vertwijfeling, schuldgevoel, verantwoordelijkheidsgevoel, lust en tederheid, op weg naar een antwoord op de vraag wat ware liefde voor Mark nu feitelijk echt inhoudt.
Over de auteur
Jeroen Rook (1969) is een wervelwind aan woorden en emoties. Onverschrokken neemt hij je mee in levensvraagstukken, gedachten en ontluisterende ontknopingen. Zijn belangrijkste drijfveer is authenticiteit en dat voel je wanneer je zijn boeken leest.
Jeroen is van oorsprong cameraman, maar sinds drie jaar beseft Jeroen dat hij de tornado van de hang naar de immer schreeuwende behoefte aan schrijven echter nooit meer zal kunnen ontlopen. Zijn motto luidt: "Schrijven is een kwelling, niet schrijven een hel!"