In deze roman is in hevige mate sprake van een vlieg. En van een verteller die overweegt met haar te gaan samenwonen. Maar vervolgens toch voor de buitenlucht kiest, en gaat skiën. Op vrij spectaculaire wijze zelfs. Nog steeds komen er vrouwen langs in zijn leven. Op hoge snelheid. Net zoals Odile dat deed.



Brief van Jean Echenoz

Beste Christian Oster,

Wat verwondert in Loin d’Odile is de manier waarop dit schijnbaar intieme verhaal uiteindelijk de essentie weergeeft: de grilligheid van de liefde, de logica ervan, de omwegen en vertakkingen, kortom de ontsporingen van hart en geest. Maar ook de manier waarop het boek op iedere pagina een verhevenheid krijgt die eerder doeltreffend is dan discreet. Het is die koude maar beverige glimlach, logisch en diepdroef, die een verbazingwekkende dosering van suspense en hilariteit oproept. 



t.t.,

Jean Echenoz