Ellen denkt het allemaal prima voor elkaar te hebben: een mooi gezin, een goede baan als leerkracht, een fijn huis en een druk sociaal leven. Als jong meisje droomde ze al van een carrière als juf en ze kan haar geluk niet op als ze uiteindelijk aan de slag kan op haar oude basisschool.

De eerste jaren geniet ze van haar werk. Echter de snel op elkaar volgende ontwikkelingen in het onderwijs, de veranderende mentaliteit van kinderen en ouders en een hoop administratieve rompslomp zorgen ervoor dat ze zich steeds minder gelukkig voelt in haar werk als juf.

Ze stort in en belandt in een heftige burn-out. Het herstellen hiervan is een langdurig, pijnlijk proces, waarin ze diep moet gaan om zichzelf opnieuw te leren kennen. In ‘Leven na een burn-out’ beschrijft ze dit proces, zodat anderen daar ook wat aan kunnen hebben.