In 'uit de onderwereld' schrijft Judith Belinfante over haar 11persoonlijke geschiedenis. Zij werd in 1943 in de onderduik geboren. Haar moeder kon haar niet verzorgen of voeden. Na tien dagen woog ze nog maar twee pond. Het dienstmeisje van haar ouders nam haar mee naar haar eigen ouderlijk huis in de Haagse Schilderswijk. Daar groeide ze de eerste twee levensjaren op. Haar ouders bezweken ondertussen bijna onder de beklemmende dreiging van deportatie en dood.

In 'uit de onderwereld' schrijft Judith Belinfante over haar leven in de oorlog en tot ver erna. Dood, verlies, verdriet en schuldgevoel zitten dicht onder de huid van alle dierbaren met wie ze samenleeft.

In 'uit de onderwereld' beschrijft Judith Belinfante hoe het Joodse verleden en heden getekend zijn door catastrofe en vernietiging van de Sjoa. De overlevenden, onder wie haar ouders, zouden nooit meer loskomen van hun onverdraagbaar verlies. Binnenkort zullen de laatste overlevenden gestorven zijn. Hoe zullen de klein- en achterkleinkinderen van slachtoffers, daders en omstanders zich tot dit pijnlijk verleden gaan verhouden?

In 'Naar de bovenwereld' schrijft Judith Belinfante over de Joodse geschiedenis. Ze begint met de betekenis van de nazivervolging waarin 5 à 6 miljoen joden werden vermoord, de Sjoa en de Catastrofe.
Waarom?

In 'Naar de bovenwereld' schrijft Judith Belinfante over de eeuwenlange discriminatie en vervolgingen waaraan de Joodse gemeenschappen wereldwijd onderworpen werden. Ze schrijft over de rol van de kerken, de burgerlijke gelijkstelling van de joden na de Franse Revolutie, het opkomend antisemitisme en de hoop van het zionisme na de Sjoa. Een hoop die ondanks de inspanningen van velen, nu, overheerst door angst, voor onze ogen verloren lijkt te gaan.

Judith Belinfante eindigt 'Naar de bovenwereld' met:

Dona nobis pacem zong ik op de lagere school
geef ons vrede.
kort na de Tweede Wereldoorlog,
kort na de Sjoa.
85 jaar later is de smeekbede nog altijd actueel,
gun ons samen vrede,
sjalom, salaam


Judith Belinfante (1943) is historica. Ze was directeur van het Joods Museum, voorzitter van het Nationaal Comité 4 en 5 mei, Tweede Kamerlid voor de PvdA en voorzitter van het Maria Austria Instituut.