Als kind leerde historicus Sander Heijne dat hij opgroeide in het beloofde land, waar de vrede eeuwig was en de bomen tot in de hemel zouden blijven groeien. Nu bekruipt hem steeds vaker het gevoel dat onze liberale democratie haar uiterste houdbaarheidsdatum heeft overschreden.

In dit boek onderzoekt Sander Heijne hoe het zover heeft kunnen komen: belangrijke beslissingen over onze leefwereld worden niet meer genomen door het volk, maar in boardrooms en door aandeelhouders. Het publieke debat is vervuild geraakt door desinformatie. Multinationals zijn machtiger dan nationale overheden en geen land is nog in staat om zelfstandig de noden van de bevolking te ledigen.

Op zoek naar houvast in een snel veranderende wereld projecteren steeds meer kiezers hun hoop op sterke leiders, terwijl anderen zich vastklampen aan het gedachtegoed waarop wij onze vrije samenleving hebben gebouwd. Beide strategieën zijn gedoemd te mislukken.

Als we onze vrijheden in de 21ste eeuw willen behouden en versterken, moeten we de
ideologische fundamenten onder onze samenleving bij de tijd brengen. We moeten onze gedeelde ideeën over de wereld waarin we leven baseren op een mensbeeld dat aansluit bij alle kennis die we in de 21ste eeuw hebben opgedaan.

Dansend door de tijd zoekt Sander Heijne een realistische middenweg tussen gitzwarte doemscenario’s en hopeloos optimistische toekomstvisioenen. Heijne komt tot een opbeurende slotsom. Als we het aandurven om terug te keren naar de ideologische tekentafel, is het zeer wel mogelijk om het beloofde land uit zijn jeugd realiteit te maken.