Onbedoeld ontwricht Poppie haar leven. Haar onderzoek om AI te voorzien van moraal ontspoort en ze vlucht weg naar het eind van de wereld. Ze komt terecht in een natuurreservaat, een uitgestrekt oerwoud vol wilde dieren. Dwalend door de voor haar onbekende omgeving, waar de rivier raast door zijn kloof en de grond rommelt en beeft, probeert ze de onstuimige aarde, moeder van al het leven, te doorgronden.

Zelf doet ze haar uiterste best niet de minste rimpeling te veroorzaken die, zoals ze nu weet, het leven in beweging zal zetten, met alle gruwelijke gevolgen van dien. Ze speelt geen sonates meer, trekt zich uren aaneen terug achter haar werktafel, observeert de panda’s en laat een kleine jongen ongemoeid pianospelen in haar vertrekken. Wanneer stropers het reservaat aanvallen, wordt Poppie gedwongen aan het leven deel te nemen en een rimpeling te maken.

Het leven is een mysterie. We lijken deze wijsheid van de Tao te zijn vergeten, denken dat het leven maakbaar is. We weten niet meer hoe zo-maar-te-zijn, in harmonie met alles – en maken in onze onwetendheid leven kapot.


Talitha van der Hoeden behaalde een Master of Arts en maakte vele jaren documentaires, voordat ze ging schrijven. Het voelde als thuiskomen en ze heeft niet meer achteromgekeken. Samen met haar man en kat verruilde ze Amsterdam voor de bergen, waar ze schrijft aan wat ze zelf zen fiction noemt.